Een land vol broccoli!

Piep, piep, de wekker om 07.00 uur, BAM! Nu gaat het echt beginnen. De laatste keer ontbijten met Hannibal, de laatste zaken inpakken en koers richting Schiphol. Op station Leiden hadden zich al wat hutjes verzameld om gezamenlijk richting Schiphol te reizen waar Charles en ma al waren.
Veer had zaterdagochtend voor het laatst met de hele familie gegeten en kwam daarna met ouders, zus en Barend naar Schiphol. Ingechecked waren we al maar toen de bagage nog..... Veer was zo slim om haar koffer vrijdag al te wegen: 29 kilogram, schoon aan de haak! BAM! Twee paar schoenen en tien shirtjes lichter mocht haar koffer mee. Natuurlijk was die van Rosanne vast niet te zwaar, maar na het hijsen op een weegschaal op Schiphol stond het er onherroepelijk: 29.6! Kaaak! Terug naar de groep waar iedereen lachte en keek alsof ze niet anders hadden verwacht. (En vies hard foto's maakte!) De tas die Charles en mam sowieso al mee zouden nemen werd nog meer gevuld, net als de turkentas van Veerle.
Na deze onderbreking konden we rustig in de rij gaan staan, en wat voor een rij! Heel Schiphol bleek zich te hebben verzameld op één punt, namelijk onze wachtrij. Gelukkig liep het redelijk door en na twintig minuten waren we onze koffers kwijt maar moesten we van het baliehutje direct door naar de gate. Afscheid genomen van alle leuke en lieve mensen die ons kwamen uitzwaaien en koers riching de gate. Toen we echt niemand meer konden zien was het definitief: we zijn gegaan!

We stonden nog niet in de rij voor de douane of we hadden al Freunden gemaakt, en wat voor Freunden: een echte piloot en z'n vrouw! Na de douane in een keer door naar het vliegtuig waar vele zwarte gezichten ons toelachten. We maakten al snel kennis met onze buurman, een gezellige Surinamer die in Nederland gestudeerd had en daar ook deels werkte en woonde. Natuurlijk was er een mankement aan het vliegtuig en vertrokken we iets later. De reis was heel relaxed met leuke films, lieve stewardessen, vrienden die onze vader hadden kunnen zijn, en heel veel eten en drinken dat we op een of andere manier telkens kregen toegestopt van onze buurman, de stewards en onze Freund de piloot.

Na negen uren vliegen en een onafzienbare grote plas water kwam er land in zicht! Vol bewondering drukten we onze hoofden tegen het raampje aan: allemaal groen, zoveel groen! Veerle riep vol ontzag: 'Het zijn net allemaal bloemkolen!' 'Huh?' 'Oh, nee, ik bedoel broccoli!' En daarmee was onze intocht in Suriname een feit.

Onze buurman wilde graag nog onze nummers hebben om contact te houden, iets wat we heel subtiel hebben afgewimpeld. Binnen no-time waren we het vliegtuig uit, de stewardess vond het zo jammer dat we de business class niet meer hadden gezien want dat wilden we zo graag: de dubbeldekker verkennen en uiteraard ook de mensen spotten die daarin plaatsnamen:)! Met 39 graden zetten we onze eerste stappen op Surinaamse bodem.

De rij voor de paspoortcontrole was gigantisch en uiteraard hadden we de verkeerde gekozen. Ondertussen stond de vrouw van ons guest house maar te wachten. Snel Surinaamse dollars gerocheld en door een haag van taxi-chauffeurs die ons hun diensten wilden aansmeren naar buiten. Daar stond ze, met een ander meisje dat in ons guest house verblijft, al te wachten.

Een uur lang zagen we de meest verrotte houten hutjes met dikke auto's en spelende kinderen langs de weg, afgewisseld met kleurige, mooie stenen huizen en Chinese supermarktjes. Onderweg stopten we bij zo'n supermarkt en kregen we van onze gastvrouw een echt Surinaams Parbo biertje wat erg lekker en fris smaakte. We reden nog langs de huizen die twee weken geleden verbrand zijn in het centrum en zagen vele casino's en roti tenten. Uiteindelijk kwamen we bij het guest house en droeg de chauffeur onze koffers (maar 24 kilo joh!) naar boven. Onze kamer heeft drie bedden (beddendans!), een koelkast, magnetron, tv en een wastafel. De kamer schreeuwde om gezelligheid dus al snel verrees er een boekenplank met de boeken op kleur gesorteerd!, een sjaaltjeshoekje, een tijdschriftenplank en een kaartjesrek.

We waren inmiddels aardig brak aangezien het in Nederland al na tweeen was. We vochten tegen de neiging om direct ons bed in te duiken en besloten nog een rondje te lopen om de boel te verkennen. Gelijk wat drinken en voedsel ingeslagen, daarna een heerlijke douche, de airco op slaapstand en toen was het tijd voor onze eerste Surinaamse nacht...